Ergens rond 2015 ontdekte ik Heks’nkaas. Een fris smeerseltje voor op een cracker of boterham. Een beetje verstopt in het koelvak, in een simpel PET bakje met transparant label. Verrassende smaak, eenvoudig verpakt en daardoor een topper in mijn ogen.

In 2017 las ik dat Heks’nkaas verkocht was aan een bedrijf wat er een internationaal succes van ging maken. Meestal is dat slecht nieuws. De rendementsdoelstellingen komen voor kwaliteit en eenvoud. De marketingafdeling groeit sterk om de omzet doelstellingen te halen. Helaas werd mijn vermoeden werkelijkheid.

Enige maanden later werd vol trots de nieuwe verpakking geïntroduceerd. De nieuwe verpakking is een PP bakje, met handig deksel. Om de merkwaarde aan mij te kunnen presenteren is een kleurrijk bedrukt kartonnen sleeve toegevoegd. Ik gruwel ervan als consument.

Velen in het vak zullen vinden dat ik spijkers op laag water zoek. PP is als mono materiaal gebruikt en een kartonnen sleeve kan simpel gerecycled worden. Maar wat mij als consument stoort is dat ik veel meer verpakking per kilogram Heks´nkaas krijg.

Wat simpele feiten:

Mijn complimenten aan de marketeers van Heks’nkaas. Ze zijn in staat om mij een simpele verpakking te verkopen, tegen een veel hogere prijs.

Ondanks de prijs, blijf ik bij het simpele bakje. Niet vanwege het (PET) materiaal, maar puur om het feit dat het compacter en lichter is, zonder overbodige franje. Het bespaart ruimte in de hele (energievretende) koelketen van producent tot en met mijn koelkast. Ook bespaart het me een bezoek aan de papierbak.

Zo simpel kan het zijn. Elk genuanceerd verhaal van een vakman of vakvrouw ten spijt, denk ik dat veel consumenten zo denken. Wanneer maakt de industrie het ook weer simpel?

Rijk van Korlaar

PS. Heks’nkaas maakt het leven van veganisten nog zuurder. Zij krijgen niet eens de keus om de besparende PET verpakking te kiezen. Wat weten deze marketeers over veganisten, wat ik nog niet weet?