De titel van deze column zou kunnen doen vermoeden dat u een fabeltje voorgeschoteld krijgt. Dat is niet aan de orde. Het thema is bloedserieus. Hoe anders met verpakkingen om te gaan en de grote berg die we met zijn allen creëren terug te dringen.

De consument kan niet alles van zich af blijven gooien. Wat je tegenkomt aan zwerfafval in bossen, parken, perken en bermen: het is ronduit beschamend. Geef opsporingsambtenaren de bevoegdheid om forse boetes uit te delen. Dat werkt. Kijk maar naar Singapore.

Het gescheiden inzamelen van kunststof , papier, karton en glas werkt ook. Maar het kan nog veel beter. Laten vooral lokale overheden dit meer actief promoten en laten alle gemeenten werken aan een éénduidig plan. Nu is scheiden van afval in Assen, Borne en Zierikzee niet hetzelfde. En ik, als goedwillende consument, snap daar helemaal niets van.

De grote winkelketen in Zaandam werkt hard aan gewichtsreductie en vereenvoudiging van verpakkingen. De blauwe hamster heeft voor haar meer dan tienduizend private label artikelen de lat hoog gelegd voor de komende jaren. Daarmee timmeren ze harder aan de weg dan de grote gele olifant, die weliswaar met de inzet van onze nationale knuffelcoureur in haar promotiecampagnes bij menig consument de gevoelige snaar weet te raken, maar op het gebied van sustainability bepaald minder spraakmakend bezig is. Misschien gebeurt daar achter de coulissen meer dan wij weten; geef er in dat geval gerust wat extra ruchtbaarheid aan.

Als verpakkingenverkoper heb ik in de afgelopen jaren gezien dat de criteria van inkopende partijen veranderen. De prijs zal onomstotelijk als belangrijk meetpunt blijven bestaan. Een leverancier die nieuwe groene ideeën kan voorstellen en ze weet om te zetten naar werkbare concepten heeft grote kans op succes. Waarbij het echt niet altijd eenvoudig blijkt om reducties en versimpeling van materiaalspecificaties door te voeren met behoud van alle voorgeschreven barrière–eisen en machine-verwerkbaarheid.

Wanneer ik verneem dat onze Oosterburen per jaar elf miljoen ton voedingsmiddelen in de afvalbak werpen en de overheid de opdracht heeft gegeven dat óók naar slimmere verpakkingen moet worden gezocht dan lijkt dat haaks te staan op de bovengenoemde aanpak met betrekking tot simplificatie en gewichtsbesparing.

Recycling leek het toverwoord. Maar ik wens geen hallucinaties tijdens het nuttigen van muesli in mijn kwark door uittredende gevaarlijke stoffen uit de doos en een behoefte aan hectometerpaaltjes van gerecycled kunststof langs elke nationale en regionale autoweg bestaat simpelweg niet.

In onze organisatie staat de ontwikkeling van sustainable concepten hoog op de agenda. Er wordt serieus gewerkt aan projecten die zicht bieden op resultaat. Het zijn geen eenvoudige maar wel zeer inspirerende uitdagingen om mee bezig te mogen zijn.

Rob van Asselt geeft de pen door aan Cesar Thomas.