Onderweg naar mijn vakantiebestemming, kan ik me altijd erg verheugen op de hotelovernachting en dan met name op het ontbijt. Want vakantie of niet, sinds ‘de SUP’ kijk ik met een extra aandachtig oog naar het buffet, in het bijzonder naar de boterkuipjes, de sticks met suiker en honing, de minuscule zakjes met zout en peper en de sachets met mayonaise, mosterd en ketchup. Allemaal portieverpakkingen en allemaal SUP’s: single use plastic verpakkingen. Om aan de SUP-wetgeving te voldoen, zal een groot deel daarvan per 1 juli moeten worden aangepast. Per 1 januari 2024 worden sommige verpakkingen zelfs verboden. Tijdens mijn ontbijtje vraag ik me dan oprecht twee dingen af: hoe gaan we dat allemaal doen en hoe ziet dit buffet er volgend jaar uit?

Door steeds meer én steeds stringentere regelgeving (zie ook het voorstel voor de nieuwe Europese verpakkingsverordening, de PPWR) staan producenten en importeurs voor grote en bovenal complexe uitdagingen om hun verpakkingsportfolio recyclebaar, circulair (bijvoorbeeld herbruikbare verpakkingen) of - beter nog - intrinsiek duurzaam te maken. De afgelopen jaren maakten veel bedrijven al de eerste bewegingen, bijvoorbeeld door als doel te stellen dat hun verpakkingen in 2025 allemaal recyclebaar of herbruikbaar zijn.

De SUP-maatregelen die stap voor stap moeten worden genomen, leiden er tegenwoordig toe dat bijna iedereen op zoek is naar plasticvrije alternatieven. Inmiddels vliegen de plasticvrij-claims ons dan ook om de oren. De meeste daarvan durf ik te betwisten. Een willekeurig seal- of barrièrelaagje, hoe noodzakelijk dat volgens de verpakkingstechnoloog ook is om de inhoud te beschermen, kan een verpakking volgens de Nederlandse SUP-regels al ontoelaatbaar maken.

De SUP-regelgeving en straks ook de PPWR zijn streng en ingewikkeld. Voor de SUP wordt bijvoorbeeld ook onderscheid gemaakt tussen consumptie ter plaatse, in een ‘gesloten’ omgeving, en on the go. Door de strikte regels zijn er voor het boterkuipje bij het buffet maar weinig alternatieven. Je kunt overstappen op een herbruikbaar alternatief of zorgen dat het eenmalige boterkuipje (waarin kunststof is verwerkt) hoogwaardig wordt gerecycled. Dit laatste lijkt me overigens een schier onmogelijke opdracht. Een ander alternatief is dat de boter straks uit een zakje komt. Dit is binnen de huidige regelgeving nu nog toegestaan, maar waarschijnlijk is dit uitstel van executie.

De oplossing hoeft overigens niet altijd moeilijk te zijn: een ouderwetse botervloot kan het kuipje goed vervangen of een glazen pot. Veel jam wordt bij het hotelontbijt nu ook al gewoon getapt. Maar dan wel alles opeten, want voor verspilling moeten we natuurlijk helemaal goed oppassen. Mijn tip aan de horeca: kies zoveel mogelijk herbruikbare verpakkingen, dan maakt het namelijk helemaal niet uit als die van plastic zijn.

Fijne vakantie!