De verpakkingskundige van vandaag staat voor een grote uitdaging. Op landelijk, Europees en wereldwijd niveau wordt er gecommitteerd aan verduurzaming van verpakkingssystemen en vrijwel elk bedrijf zoekt naar circulaire oplossingen.

Ik ben nog maar net werkzaam in de verpakkingsindustrie, maar na een bachelor in Food Packaging Design, een master Industrial Design Engineering en een uitdagend thesis onderzoek voor het KIDV naar het meetbaar maken van duurzaamheid voor de verpakkingsindustrie vond ik het hoog tijd voor een tropische surftrip naar verre oorden met weinig drukte en des te meer verlaten stranden en grote golven.

De swell lokte me naar een klein eiland in de grote Filipijnenzee. Een stukje wereld met veel meer palmbomen dan mensen en zo helder blauw water dat je alles tot op de zeebodem kan zien. Verrassend genoeg met daadwerkelijk lege stranden, die ook niet bezaaid waren met afval zoals we vaak in het nieuws zien. Naast veel verfrissende uren in de zee bracht dit eiland me ook een frisse blik op circulaire vraagstukken.

Je kan je voorstellen dat er op een tropisch eiland met oneindig veel palmbomen ook overvloedig veel kokosnoten zijn. Deze worden maar wat graag door toeristen leeggedronken, uiteraard met bamboe-rietjes. Dit levert een hoop kokosbarsten als afvalstroom op, waar de lokale bevolking vindingrijk mee om gaat.

De kokosbarsten worden ingezameld en vervolgens gebruikt om een klein geïmproviseerd oventje op te stoken dat langs de weg staat. In dit rokerige oventje worden de meest overheerlijke broodjes gebakken, gevuld met kokosrasp. Door kokosbarsten te gebruiken in plaats van houtskool, krijgen de broodjes een speciale rokerige kokos-smaak. De verkoop is eenvoudig: elke dag tussen 1 en 4  wordt het oventje opgestookt en worden de broodjes vers gebakken en verkocht, zolang de voorraad strekt.

Het klinkt zo simpel en de cirkel lijkt op zo’n klein eiland zo snel rond. Hetgeen wat in overvloed aanwezig is wordt op de meest hoogwaardige manier ingezet en heeft zo op meerdere manieren waarde.

Het enige wat zich rest: de broodjes worden verpakt in papieren zakjes. Ik denk dat dit papier niet gemaakt kan zijn van lokaal palmboomhout. Ook betwijfel ik of het papierafval wordt ingezameld en gerecycled. Dat is natuurlijk een mooi vraagstuk voor een verpakkingskundige, maar ik kan je verzekeren dat de kokosbroodjes vers uit de oven zo lekker zijn dat er eigenlijk geen verpakking nodig is.

Nikki Groote Schaarsberg geeft de pen door aan Evert Ouwerkerk van Design to Launch.