Ik ben voor het schrijven van deze column eens op mijn stokpaardje gaan zitten. Waar de meeste collega’s een verpakking analyseren op vorm, functionaliteit, materiaal en gewicht, kijk ik eerst naar de bedrukking. Zonder specificaties te kennen, vertelt de gemiddelde verpakking al best veel over druktechniek en kleurgebruik. Je moet er wel even voor inzoomen.

De uitlopende randen van het lijnwerk(1) vertellen mij dat deze LDPE folie is bedrukt in Flexo. Die keuze is op zich logisch, het zal een calculatie zijn geweest op basis van parameters: materiaal, volume en mogelijk de frequentie waarin het design aangepast wordt. Het is achterhaalde perceptie dat er met de flexo techniek mindere kwaliteit gerealiseerd kan worden. Dus ook daarom een terechte keuze.

Ik zie tevens dat het een zes kleuren bedrukking is. Vier proces kleuren Cyaan, Magenta, Geel en Zwart (CMYK) om full color afbeeldingen te reproduceren plus twee steunkleuren: donkerblauw(2) en goud(3). En daar vraag ik me af wat de toegevoegde waarde van die twee extra drukgangen is. Als ik naar het design kijk hadden die twee extra kleuren ook samengesteld kunnen worden uit de CMYK kleuren. Veel van de tekst op de verpakking staat in de donkerblauwe kleur. Die tekst had ook in zwart gekund. Zeker aangezien de donkerblauwe kleur zo donker is dat je het verschil nauwelijks ziet. En dan de goud simulatie, die had er samengesteld in CMYK echt niet slechter uitgezien. Mede omdat het nu als extra drukgang ook niet echt een gouden uitstraling heeft. Die steunkleuren heeft men eerst moeten aanmaken in het inktlab bij de drukker. En naderhand moeten de kleurstations weer worden gewassen en staat de drukpers een tijdje stil. En niet in de laatste plaats is er dan restroom van zowel vervuild schoonmaakmiddel als resterende inkt. Inkt bevat helaas nog steeds schadelijke stoffen, dus alle verspilling op dat vlak is te veel. Mijn conclusie is dat er op de R van Reduce niet zo goed gescoord is. We moeten gewoon niet zo met kleur smijten in de design en drukwereld.

Ik vraag me ook af hoe de bedrukking scoort op de R van Recycling. Stel dat deze folie bij de afvalverwerker terecht gaat komen en tijdens het was proces wordt ontdaan van de inkt. Wat zal er dan in de reststroom zitten? Ik mag hopen dat de inkten op z’n minst aftikken op de EuPIA exclusion policy. Uit mijn gesprekken met afvalverwerkers bleek immers dat er nog veel stoffen in de reststroom worden aangetroffen die op de exclusion lijst staan. Mijn digitale loep kan het me niet vertellen, helaas. Of moet ik schrijven “gelukkig”?

Eens kijken naar het symbool voor afvalverwerking. Het rechtergedeelte (FILM) snap ik: dit product komt nl. uit een Engelse supermarkt. In verreweg de meeste councils in de UK kan LDPE folie als deze niet bij de “kerbside” inzameling voor (hard) plastic, papier, karton, metaal en glas. Folies en bv. chips zakken worden bij gratie apart ingezameld bij collection points in de grotere supermarkten. Dat moet je als consument wel zelf doen. Wij doen dat thuis natuurlijk braaf, maar hoeveel consumenten doen dat in de UK? Ik heb de onderliggende data en ook de recycle rate na inzameling niet kunnen vinden, maar ben er wel benieuwd naar.

Dan de linker, Recycle. Die zou betekenen dat de CARD gerecycled kan worden. Welke CARD? Bedoelt men de kartonnen koker? Verwarrend, zet er dan gewoon CARDBOARD of TUBE op.

Tot slot valt me deze claim nog op. Zou het echt? Ik bedoel, dat dit toiletpapier gewoon door wijlen HM the Queen is goedgekeurd? Dat ze er dan mee naar het koninklijke toilet ging en na de royale boodschap terugkeerde en sprak “Yes, approved”. De Fabrikant schrijft het impliciet ook op de website: “Supreme Quilts luxury toilet roll gives you the royal treatment you deserve.”
Koninklijke stoelgang met een gouden randje…